Sevgi

SEVGİ

Geçtiğimiz günlerde küçük kız,

alt kattaki veterinerin hediye ettiği küçük kaplumbağa ile

o gece mutlu mutlu uyudu…

Sabah kalktığında şaşkındı ve içinde dayanılmaz bir acı vardı.

Kaplumbağanın ayakları yok olmuştu…

Durmadan ağladı.

Yaşlı gözlerini ova ova arada bir eğilip bir baktı,

arkadaşının ayakları yok…

Onu aldığı gibi veterinere indi,

küçük parmakları ile veterinere gösterdi:

"Ayakları gitti…"

Veteriner onu oturttu,

sehpanın üzerine kaplumbağayı koydu,

şimdi sessizce beklemesini

ve Allah'a dua etmesini söyledi…

Biraz sonra küçük kız bağırdı:

"Ayakları geldi …"

Bu sevgi…

O küçük kız bir gün gelecek büyüyecek…

Yaşamın koşulları, o daracık zor yolları,

insanin üzerine dalga dalga gelen o iyi-kötü günleri,

acıları ve sevinçleri arasında yürüyüp gidecek…

Belki aşık olacak…

Ama küçük kaplumbağasını asla unutmayacak…

Ona kişiliğini veren,

onu biçimlendiren,

onu insan yapan;

o küçük kaplumbağaya karşı duyduğu sevgi olacak…

Çünkü sevgi yücedir… Bitmez…

Karşılıksız… Ve çıkarsız…